Ruch to jeden z najważniejszych aspektów rozwoju człowieka. Bez prawidłowego rozwoju ruchowego opanowanie bardziej skomplikowanych kwestii, takich jak mówienie, koordynacja wzrokowo – ruchowa, czytanie, czy pisanie staje się bardzo trudne. Dlatego właśnie tak duży nacisk na rozwój ruchowy kłaść będziemy w „Bajkowej Polanie”. Ostatnio przeczytałam o pedagogice cyrku, która coraz bardziej zyskuje na popularności. Cóż to takiego?

Otóż, jest to połączenie cyrkowych aktywności ruchowych i artystycznych umiejętności z pedagogicznymi treściami i celami. Sztuczki cyrkowe mogą być narzędziem do osiągania celów pedagogicznych i terapeutycznych. Nie jest to profesjonalna sztuka cyrkowa, lecz zabawa cyrkowa podczas której możemy zmierzyć się z różnymi trudnościami w inny sposób niż tradycyjny. 

Pedagogika cyrku pojawiła się w początkach XX wieku w Stanach Zjednoczonych, kiedy to sierociniec przekształcono z czasem w miasteczko cyrkowe. Dzieci dostarczały mieszkańcom rozrywek, odbudowując jednocześnie poczucie własnej wartości i pewności siebie. W Europie najstarszy cyrk dziecięcy został założony w Holandii, służył dzieciom zaniedbanym, z rodzin dysfunkcyjnych, spełniając jednocześnie funkcję terapeutyczna. Lata 70. to rozkwit pedagogiki cyrku na całym świecie. Sztuka cyrkowa stała się metodą pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi mającymi różnego rodzaju trudności. 

Jednym z najpopularniejszych elementów sztuki cyrkowej jest żonglowanie. Okazuje się, że podrzucanie trzech piłeczek ma ogromny wpływ na funkcjonowanie naszego mózgu. W 2004 roku przeprowadzono badania, które udowodniły, że żonglowanie poprawiło funkcjonowanie mózgu osób biorących udział w eksperymencie. Analiza porównawcza dokonana po trzech miesiącach od rozpoczęcia badania wykazała „…przyrost substancji szarej w okolicach lewej tylnej kory ciemieniowej i obustronny przyrost w okolicach środkowo – skroniowych…”. Oznacza to, poprawę koordynacji wzrokowo – ruchowej, pamięci oraz umiejętności planowania ruchu. Dodatkowo dzięki równomiernemu wykorzystaniu zarówno lewej jak i prawej strony ciała, zwiększa się współpraca między obiema półkulami. Żonglowanie, to świetny sposób na relaks. Podrzucając i łapiąc spadające piłki, nie jesteśmy w stanie myśleć o niczym innym. Gdy tylko nasze myśli uciekną, piłki nam spadną. Czyli uczymy się być tu i teraz. Dzięki temu żonglowanie poprawia koncentrację, a tym samym ułatwia i przyspiesza naukę. Sama nauka żonglowania uczy radzić sobie z porażkami i wyzwaniami. Jest świetną okazją do podnoszenia poczucia własnej wartości, pewności siebie czy pokonywania nieśmiałości. 

Ponieważ ruch ma ogromne znaczenie w rozwoju dziecka, warto szukać przeróżnych sposobów aby zachęcić go do aktywności fizycznej. Może pedagogika cyrku, a zwłaszcza żonglowanie okaże się świetnym sposobem na zaspokojenie naturalnej potrzeby dzieci – ruchu.

Beata Okraska- Ćwiek